- Details
- Hits: 2591
Αν τα λαδερά φαγητά μου θυμίζουν τα παιδικά μου χρόνια , το σπανακόρυζο με φέρνει πίσω χίλιες φορές περισσότερο…μαμαδίστικο φαγητό μέχρι εκεί που δεν παίρνει , όταν το γευόμασταν είχαμε την αίσθηση ότι μια ιεροτελεστία συνέβαινε εκείνη τη μέρα στο τραπέζι μας…Κάτι ο Ποπάϋ που οι περιπέτειές του έδιναν κι έπαιρναν μαζί με τις προτροπές της μητέρας να αδειάσουμε το πιάτο μας για να είμαστε δυνατοί σαν αυτόν , κάτι αυτό το τρίχρωμο ενδιαφέρον (το πράσινο του σπανακιού , το κόκκινο της ντομάτας και το λευκό του ρυζιού) , κάτι το πολύ ψωμί που βουτούσαμε μέσα και το τυρί που καταναλώναμε έκανε αυτό το πιάτο …μαγικό…και εξακολουθεί να φαντάζει μαγικό όταν το σπανάκι είναι σωστά μαγειρεμένο , το ρυζάκι μετρημένο και η ντομάτα ζωντανή και ζουμερή!
Υλικά :
- Details
- Hits: 2559
Αυτό το φαγητό θα μπορούσαμε να το λέμε “το φαγητό της τεμπέλας” ή “το φαγητό της βιαστικής” γιατί κάθε φορά που αποφασίζω να το φτιάξω είμαι βιαστική και δεν έχω πολύ χρόνο στη διάθεσή μου ή δεν έχω σκοπό να αφιερώσω δυο-τρεις ώρες στην κουζίνα….έλα όμως που όταν το σερβίρω είναι όλοι ευχαριστημένοι και το απολαμβάνουν ενώ εγώ είμαι πιο ευχαριστημένη απ’ όλους γιατί το φαγάκι αυτό δεν το περιφρονεί κανείς! Δε χρειάζεται ούτε ιδιαίτερη προετοιμασία ούτε καμιά διαδικασία περίπλοκη , ούτε επίβλεψη , είναι όμως πεντανόστιμο…Δείτε το :
Υλικά :
- Details
- Hits: 13396
Αυτός ο μεζές είναι ο ιδανικός για κρασάκι και καλή παρέα . Το χοιρνό γίνεται λουκούμι , το πράσο του δίνει το μοναδικό του άρωμα , το ίδιο και η πιπεριά ! Το λεμονάκι που πρέπει να είναι αρκετό του δίνει την οξύτητα που χρειάζεται ενώ η πάπρικα και το πιπέρι το κάνουν τόσο πικάντικο όσο πρέπει ώστε …να πιούμε ένα - δυό ποτηράκια παραπάνω…αν έχουμε καλό ψωμί και μια πικάντικη , διαλεχτή γραβιέρα…καλό κρασάκι και καλή παρέα...δε χρειαζόμαστε τίποτε άλλο…άντε και δυο τηγανιτές πατατούλες… ;)
Υλικά :
- Details
- Hits: 1870
Σαν χτες θυμάμαι τις γιορτινές μέρες που μαζευόμαστε όλοι γύρω από το τεράστιο τραπέζι της γιαγιάς και του παππού και απολαμβάναμε αυτό το φαγητό , το οποίο τουλάχιστον για μας ήταν κλασική αξία…ακόμα και το τραπεζομάντηλο με τις μεγάλες , πορτοκαλί μαργαρίτες και τα πιάτα με το λουλουδάκι στο πλάι τα θυμάμαι σα να είναι μπροστά μου… βέβαια η γιαγιά το μαγείρευε σε μια τεράστια , αλουμίνια κατσαρόλα και η γεύση του ήταν θεϊκή , τις χυλοπίτες τις έφτιαχνε μόνη (πόσο τη θαύμαζα όταν τις έκοβε τόσο γρήγορα με το μαχαίρι) και συνοδεύαμε με αγνή , σπιτική μυζήθρα…Τώρα τα δεδομένα έχουν αλλάξει λίγo αλλά όταν μαγειρεύουμε ένα φαγητό με μεράκι και αγάπη δεν παύει να είναι νόστιμο...
Δείτε το:
Υλικά :
