Taste of Life by Betty

Μήλα με κόκκινο κρασί και μπαχαρικά

Είναι τελευταίες μέρες του Φλεβάρη. Σε λίγο μας αποχαιρετά τουλάχιστον τυπικά ο χειμώνας , ένας βαρύς και δύσκολος χειμώνας. Και σα να μη θέλει να τα παραδώσει μας αποχαιρετά με ένα ακόμα κύμα κακοκαιρίας , έναν σφοδρό χιονιά και άπειρο κρύο. Ωστόσο για μένα πάντα ο αποχωρισμός με το χειμώνα , την αγαπημένη μου εποχή είναι δύσκολος…Όσο κουραστικός κι αν ήταν πάντα μου αφήνει μια γλυκιά γεύση όμοια με τις ζεστές αγκαλιές που απολαμβάνουμε για να ζεσταθούμε και όμοια με τα γλυκά που τον συνοδεύουν , γλυκά γεμάτα αρώματα μπαχαρικών και εσπεριδοειδών. Θα αποχαιρετήσω λοιπόν την αγαπημένη μου εποχή με μήλα βρασμένα σε σιρόπι από κόκκινο κρασί , μπαχαρικά και ροζ πιπέρι. Κι αν βρεθεί ανάμεσα στα δόντια σας κάποιος κόκκος ροζ πιπεριού μη διστάσετε να τον συντρίψετε…θα ξεχυθεί στον ουρανίσκο ένα εκρηκτικό , μεθυστικό άρωμα…

Υλικά :

Τάρτα κολοκύθας (παραδοσιακή αμερικάνικη)

Την παραδοσιακή αυτή αμερικάνικη τάρτα με πουρέ κολοκύθας τη γνωρίζουμε όλοι από την περίφημη γιορτή των ευχαριστιστιών , γνωστή ως thanksgiving. Πρόκειται για την τελευταία Πέμπτη του Νοεμβρίου όπου οι οικογένειες κάνουν απολογισμό της χρονιάς που σε λίγο φεύγει κι ευχαριστούν το Θεό για ό,τι τους χάρισε…Ουσιαστικά είναι η επίσημη έναρξη της εορταστικής περιόδου των Χριστουγέννων-Πρωτοχρονιάς! Το τραπέζι τους περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων , απαραίτητα γαλοπούλα και αυτή την υπέροχη τάρτα με καλοκύθα. Εγώ προσωπικά την έφτιαξα μόνο και μόνο από ενδιαφέρον για τα έθιμα στις γειτονιές του κόσμου. Όμως τη λάτρεψα!!! Από το χρώμα της και τις φθινοπωρινές της νότες , από τη διαδικασία παρασκευής του πουρέ μέχρι και τη στιγμή που δοκίμασα την υπέροχη γεύση της κι απόλαυσα την ιδιαίτερη , βελούδινη υφή της. Είναι πολύ ξεχωριστή και θα τη φτιάξω πολλές , πολλές φορές με κάθε ευκαιρία.

Υλικά (για ταρτιέρα 24εκ.):

Σοκολατοψωμάκια

Την πρώτη φορά που τα έφτιαξα δεν πέτυχαν…Ήταν πολύ νόστιμα μα σφιχτά και όχι τόσο αφράτα όσο τα ήθελα , αλλά δεν παραιτήθηκα γιατί κάτι μου έλεγε πως αξίζουν μια και δυο προσπάθειες ακόμα μέχρι να πετύχω το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τη δεύτερη φορά , αφού μείωσα την ποσότητα του αλευριού και βελτίωσα τη ζύμη φτιάχνοντας ένα γρήγορο προζύμι , το θαύμα έγινε : αφράτα , μαλακά και ολόγλυκα μικρά ψωμάκια με γενναία δόση από τραγανά κομμάτια σπασμένης κουβερτούρας και διακριτικό άρωμα βανίλιας…

Ψωμάκια που τα τσακίζεις επί τόπου πριν προλάβεις να σερβίρεις τον καφέ , πριν προλάβει να κρυώσει το τσάι που έχεις στην κούπα , ψωμάκια που δίνεις στο παιδί για κολατσιό και το ευχαριστιέσαι κι εσύ κι εκείνο , ψωμάκια που αν δε φτιάξεις , απλά θα χάσεις….

Υλικά για το γρήγορο προζύμι:

Ψωμί χωρίς ζύμωμα (ή ψωμί ωρίμανσης)

Το ψωμί αυτό έχει πλέον πασίγνωστη ονομασία και αποτελεί έναν θρύλο…Η μέθοδός του ευρηματική και πανεύκολη βασίζεται στην αναμονή ωρίμανσης της ζύμης , στο χρόνο και στην υπομονή που θα του αφιερώσουμε και στη μέθοδο ψησίματός του ενώ το αποτέλσμα είναι ένα ψωμί με μεστή γεύση , με συμπαγή ψίχα , ξεροσκασμένη τραγανή κόρα και λαχταριστή εμφάνιση. Το ανακάλυψε ο πολυβραβευμένος Jim Lahey που θεωρείται αρχιερέας της ζύμης , είναι ο ιδιοκτήτης του παγκοσμίου φήμης αρτοποιείου Sullivan Street Bakery της Ν. Υόρκης και εκτός από τη σπουδαία μέθοδο ετοιμασίας της ζύμης εφηύρε και τη σπουδαία μέθοδο να ψήνει το ψωμί σε καλά προθερμασμένο σκεύος με σκέπασμα ώστε να εγκλωβίζεται μέσα η υγρασία και να σχηματίζεται αυτη η μαγική , κριτσανιστή με σκασίματα επιφάνεια.

Από εκεί και πέρα πολλοί ακολούθησαν το παράδειγμά του , πολλοί πειραματίστηκαν πάνω σε αυτή την πρόταση και μας χάρισαν ωραίες ιδέες κι έξυπνες παραλλαγές…

Η δική μου επαφή με τις ζύμες οφείλεται στην αγαπημένη μου διαδικτυακή φίλη Ελπίδα Χαραλαμπίδου , ενώ το πρώτο μου άκουσμα για τη συγκεκριμένη μέθοδο εδώ και κάποια χρόνια ήταν από την Μυρτώ Αγγέλου χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρξαν κι άλλες αξιόλογες προτάσεις κατά καιρούς.

Μετά από κάμποσους πειραματισμούς και “παιχνίδια” με τα άλευρα και με τη μέθοδο ψησίματος κατέληξα στη δική μου αγαπημένη εκδοχή που μοιράζομαι σήμερα μαζί σας.