Taste of Life by Betty
Σαλάτα με λάχανο , ρόδι και αβοκάντο
Σαλάτα , κάθε είδους σαλάτα , μόνο σαλάτα να τρώω κάθε μέρα , γίνεται; Αυτό θέλω , αυτό επιλέγω κι αυτό απολαμβάνω όσο κανένα άλλο πιάτο…Όταν ήμουν μικρή , η σαλάτα στο τραπέζι αποτελούσε για μένα ένα περιττό και ανεξήγητο συμπλήρωμα και το συνόδευε πάντα η "φράση-προτροπή" του πατέρα μου : "Πάρε και λίγη σαλάτα , μην την περιφρονείς , είναι κρίμα"!!! Πόσο δίκιο είχε...Τόση δροσιά , τόσο μεστή γεύση , τόσοι χυμοί , τόσα αρώματα , τόσες βιταμίνες , τόσα συστατικά συγκεντρωμένα ποιό άλλο πιάτο μπορεί να τα εξασφαλίσει; Και μέσα σ’ όλα τα άλλα , μια είκόνα που αξίζει όσο χίλιες λέξεις: Μια χρωματική αρμονία που συναγωνίζεται πίνακα ζωγραφικής…Το παράκανα; Δε νομίζω! Απλά αυτή η σαλάτα μου φτιάχνει τη διάθεση , είναι μια από τις αγαπημένες μου κι είναι υπέροχη!
Υλικά:
Μπράουνις με σοκολάτα και καρύδια!
Η απόλυτη σοκολατένια αίσθηση , η απόλυτη απόλαυση , η αποθέωση της γεύσης , η αποθέωση της σοκολάτας ...είναι αυτό το γλυκό. Δυνατή γεύση , αίσθηση υγρής σοκολάτας στο κέντρο με το καρύδι να κάνει αισθητή την παρουσία του , σερβιρισμένο με σαντιγύ ή με παγωτό της αρεσκείας μας , με σιρόπι σοκολάτας ή καραμέλας ή ό,τι άλλο προτιμάμε….το μπράουνι είναι εδώ για να μας τρελάνει! Δε νομίζω ότι το γλυκό αυτό χρειάζεται συστάσεις αφού κατέχει μια θέση στην καρδιά μας , το συναντάμε πλέον παντού και φυσικά είναι πλέον σίγουρο ότι υπάρχει στα "αρχεία" κάθε νοικοκυράς . Το φτιάχνουμε λοιπόν κι εμείς , το σερβίρουμε με αγαπημένο παγωτό βανίλια , το λούζουμε με σιρόπι σοκολάτας και το απολμβάνουμε ιδιαιτέρως .
Δείτε το :
Υλικά:
Αμυγδαλωτά ραγισμένα (ή εργολάβοι κρακελέ)
Θα μπορούσα να γράψω πολλά γι’ αυτό το παραδοσιακό γλύκισμα που με παραπέμπει αμέσως σε πολύ όμορφες στιγμές των παιδικών μου χρόνων όταν με τα παιδικά μου μάτια θαύμαζα τη σκαλιστή κρυστάλλινη φοντανιέρα με το χλιδάτο “πόδι” και μέσα φιγουράριζαν αρχοντικά και απέριττα τα περίφημα αμυγδαλωτα. Η λιτή , αέρινη και παράλληλα πληθωρική τους γεύση με γοήτευε πάντα και δεν τα βαριόμουν ποτέ. Λάτρευα αυτό το τραγανό , φίνο περίβλημά τους και το γλασάτο εσωτερικό τους που ερέθιζε διακριτικά τον ουρανίσκο. Η ονομασία “εργολάβοι” καθιερώθηκε κάπου στη δεκαετία του ’60 και προέρχεται κατά πάσα πιθανότητα από το γεγονός ότι αποτελούσε το βασικό κέρασμα τη στιγμή που “υπογράφονταν” τα συμβόλαια για μια καινούρια οικοδομή ανάμεσα στον εργολάβο και στον οικοπεδούχο.
Το κλασικό αυτό γλύκισμα το “πείραξα” λιγάκι , δεν το πασπάλισα κλασικά με ψιλοκομμένα αμύγδαλα , ούτε έβαλα ένα ολόκληρο αμύγδαλο στο κέντρο του αλλά το “κύλησα” μέσα στην άχνη ώστε να πάρει αυτή την όμορφη ανάγλυφη μορφή με τα υπέροχα ραγίσματα και φυσικά του έδωσα την ονομασία κρακελέ , όπως ακριβώς ονομάζεται η τεχνοτροπία βαφής επιφανειών με το ίδιο αποτέλεσμα , έτσι ώστε να συνδέομε και τα ζητήματα , αφού… “περί οικοδομής” και εργολαβίας ο λόγος…
Υλικά (για περίπου 20 κομμάτια)
Ψητό τσηζ κέικ με λευκή σοκολάτα και κόκκινα φρούτα του δάσους (cranberries και raspberries)
Σενάριο συνηθισμένο: Βάζω στο μάτι μια συνταγή που είτε μου εμπιστεύτηκε μια φίλη , είτε δοκίμασα κάπου και ξετρελάθηκα , είτε την ανακάλυψα σε διαδικτυακή αναζήτηση , είτε συνέλαβα μέσα στο μυαλό μου. Σενάριο ασυνήθιστο: Βάζω στόχο να φτιάξω ένα γλυκό μόνο και μόνο επειδή θέλω μια φωτογραφία που να πληρεί κάποιες προϋποθέσεις , όπως για παράδειγμα να έχει σα στολίδι μια χούφτα κρανμπερις κι ένα βλασταράκι βασιλικού που θα απεικονίζουν ένα λουλούδι. Θα μου πείτε , είναι κίνητρο αυτό; Για μένα είναι και παραείναι…Και το τελικό αποτέλεσμα με δικαίωσε και όσοι δοκίμασαν το γλυκό μου καθόλου δε χαλάστηκαν από τον περίεργο και ακραίο στόχο μου…
Τέλος καλό , όλα καλά...
Υλικά:
