Taste of Life by Betty
Τάρτα με σπαράγγια
Τα σπαράγγια τα γνωρίζω , τα γεύομαι και τα αγαπώ από παιδί. Είχα την τύχη να περνώ όμορφες στιγμές στο πατρικό χωριό , στην Αρκαδική γη και να γνωρίζω τις ομορφιές και τα δώρα του τόπου σε όλες τις περιόδους του χρόνου. Μια από τις πιο αγαπημένες μου είναι αυτή της Άνοιξης στα λουλουδιασμένα βουνά της Αρκαδίας. Ο πέτρινος και τραχύς ορεινός τόπος ήταν γεμάτος αγριολούλουδα και βλαστάρια που ξεφύτρωναν ανάμεσα στις πέτρες σα να απολάμβαναν κι αυτά την αναγέννηση μαζί με την Άνοιξη. Οι περίπατοι τις γλυκές μεσημεριανές ώρες και η συγκομιδή των βλασταριών σπαραγγιών ήταν μια μαγική εμπειρία που ολοκληρωνόταν λίγες ώρες μετά όταν στο αλουμίνιο τηγάνι , στο πετρογκάζ που είχε η θεία στο μικρό κουζινάκι , ετοίμαζε τα σπαράγγια με αυγά ομελέτα. Τα ήμερα σπαράγγια είναι απλά η ανακούφιση στην αναζήτηση της γευστικής εκείνης εμπειρίας….
Υλικά:
Αρνάκι με αγκινάρες φρικασέ (αυγολέμονο)
Κάθε τέτοια εποχή , καθώς λουλουδιάζει ο τόπος και τα βλαστάρια ανθίζουν , ένα εξαιρετικό , μοναδικό και ανεπανάληπτο άνθος , κάνει την εμφάνισή του. Αξίζει τον κόπο να το κρατήσει κανείς στη χούφτα του απαλά αποφεύγοντας το τρύπημα από τ’ αγκάθια και να το παρατηρήσει προσεκτικά. Θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα πραγματικό θαύμα της φύσης . Μια μπάλα αποτελούμενη από δεκάδες φύλλα , αλλού μωβ κι αλλού πράσινα που το καθένα από αυτά καταλήγει σε ένα αγκάθι κι όλα μαζί αγκαλιασμένα κλείνουν καλά στο εσωτερικό τους , προφυλαγμένη μέσα σε απαλό χνούδι την περίφημη , τρυφερή καρδούλα της αγκινάρας. Τώρα αν περάσουμε στο γαστρονομικό κομμάτι της υπόθεσης , έχουμε να κάνουμε με ένα συγκλονιστικό υλικό που εμπλουτίζει με την μοναδική του γλύκα τα πιο υπέροχα πιάτα…Σήμερα θα φτιάξουμε αρνάκι φρικασέ με αγκινάρες , ένα φαγητό που το αγαπώ από παιδί καθώς το συνηθίζουν πολύ στην πατρίδα της μητέρας μου , τη Λακωνία κι αποτελεί παραδοσιακό , ανοιξιάτικο (και Πασχαλινό) φαγητό.
Υλικά:
Γεμιστό κέικ λεμονιού με κρέμα λεμονιού (lemon curd)
Εδώ έχουμε να κάνουμε με την ομορφιά της απλότητας η οποία κερδίζει πάντα. Ένα απλό κέικ βανίλιας , εμπλουτισμένο με άρωμα λεμονιού και τζίντζερ , μπόλικη κρέμα lemon curd στη μέση κι ένα απλό , λιτό απέριττο στόλισμα που πλαισιώνει το κέικ και το μεταμορφώνει σε ζωγραφιά με τον πιο απλό τρόπο. Όταν το έφτιαξα μετά λύπης το μοιράσαμε σε κομμάτια αφού το όμορφο , τελικό αποτέλεσμα μαγνήτισε τα βλέμματα και το “μαχαίρωμά” του φάνταζε ιεροσυλία. Ωστόσο ήταν να μη γίνει το πρώτο βήμα μιας και η γεύση του ήταν εξίσου απογειωτική! Μήπως είμαι υπερβολική στην περιγραφή μου; Κάποιες φορές , το παραδέχομαι , μπορεί να γίνομαι υπερβολική. Σήμερα όμως , όχι!
Υλικά για το κέικ:
Κουλούρια Λαμπρής
Τις μέρες της γιορτής του Πάσχα , το σπίτι κατακλύζεται από αρώματα και δε μπορώ να πω ότι δεν το απολαμβάνω. Είναι που έχει μπει η Άνοιξη για τα καλά , τα λουλούδια ευωδιάζουν , τα παράθυρα άνοιξαν και τα δωμάτια λούζονται πια στο φως αφού το "κλείσιμο" του Χειμώνα είναι παρελθόν. Είναι όμως και κάτι ακόμα που δίνει επιπλέον ένα δυνατό άρωμα και δεν είναι άλλο απ' αυτό του βουτύρου όταν ψήνονται τα περίφημα , αγαπημένα Λαμπροκούλουρα. Είναι το "άρωμα" της γιορτής , για μένα...Αυτή τη συνταγή την έχω μάθει από την πεθερά μου και τη θεωρώ αξεπέραστη…Πολλές φορές έχω δοκιμάσει και κάποιες άλλες συνταγές , ομολογουμένως πολύ αξιόλογες αλλά όπως και να' χει... πάντα καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα : Πάσχα χωρίς τα κουλούρια της πεθεράς μου ΔΕΝ γίνεται. Είναι τα πιο τραγανά , τα πιο νόστιμα , τα πιο αυθεντικά γαλοκούλουρα και τα αγαπώ πολύ . Με πολύ χαρά λοιπόν τα μοιράζομαι μαζί σας!
Δείτε τα :
